Od Artura CD Anna

- To zaprowadzę Cię do zamku i pójdę przywitać się z bratem.- Powiedziałem. Zaprowadziłem ją jak najbliżej tronu aby mogła wszystko widzieć i słyszeć. Sam poszedłem do komnaty i przebrałem się.  Kiedy pojawiłem się w drzwiach wejściowych do sali tronowej kasztelan mojego ojca zaczął mnie tytułować i zapowiadać:

- Oto miłościwie nam panujący, wielki syn króla Jonatana, umiłowany król Artur. Podszedłem do niego i powiedziałem:

- Przyjacielu nie musisz mnie tak tytułować. Jestem tylko królem.  Podszedłem do tronu i usiadłem. Do sali weszły te dwie kobiety.

- Co się stało drogie panie, że muszę rozsądzić spór między wami.
- Ta kobieta to żona mojego brata Panie. Dwa dni temu ja i ona urodziłyśmy dwóch synów. Wczoraj w nocy jej syn zmarł i zabrała moje dziecko.- Powiedziała kobieta o imieniu Adela.

- Nie panie. To jej dziecko zmarło.- Zaprzeczyła druga która nosiła imię Wera.

- Panie rozsądź czyj jest ten chłopiec.- Powiedział kasztelan.

- Dobrze. Więc skoro tak rozetnijcie to dziecko na pół i niech każda weźmie po połowie.- Powiedziałem.

- Dobrze. Będzie uczciwie.- Powiedziała Wera.

- Nie Panie! Niech ona już weźmie mego syna ale go nie zabijajcie.- Powiedziała Adela.

- Kobieto. Weź swego syna i opiekuj się nim dobrze.- Powiedziałem do Adeli.

- A ty kobieto bez duszna odejdź i nie zatruwaj nas swym widokiem.- Powiedziałem do Wery.

- Chciałaś uśmiercić dziecko więc odejdź.- Dodałem.

-Twój ojciec na pewno wydałby inny wyrok.- Powiedziała spluwając na mnie. W tedy do zamku szedł mój ojciec.

- Wydałbym taki sam wyrok.- Powiedział.

- Straże zabierzcie ją. Niech noc spędzi w więzieniu.- Powiedział.

- Ojcze nie chcę karać ludzi za byle co.- Powiedziałem.

- Wypuście ją.- Powiedziałem do straży. Podszedłem do kobiety i powiedziałem:

- Idź i pomóż siostrze swojego męża wychować syna. 

- Dziękuję.- Powiedziała i odeszła. Poszedłem się przebrać i wróciłem do Anny.

- Coś mnie ominęło?- Zapytałem.

Anna?